Hayat Tuz Gibi Acıysa, Sen Göl Olmayı Seç

Hayat, herkes için zaman zaman acı ve zorluklarla doludur. Ancak bu acıların bizi ne ölçüde etkilediği, aslında olaylardan çok, bizim onları karşılama biçimimizle ilgilidir. Hintli yaşlı bir ustayla çırak arasında geçen şu kısa ama derin anlamlı hikâye, bu gerçeği bize çarpıcı bir şekilde anlatıyor.

Acı Aynı, Kabın Ne?

Sürekli şikayet eden bir çırak, hayatın ağırlığı altında ezildiğini düşünüyordu. Ne yapsa mutsuzdu. Ustası, bu şikayetlerden yorulmuş olacak ki, bir gün onu tuz almaya gönderdi. Çırak geri döndüğünde, usta bir avuç tuzu bir bardak suya atmasını ve içmesini söyledi. Genç çırak söyleneni yaptı, fakat hemen ağzındakileri tükürdü. "Tadı nasıl?" diye sordu usta. Çırak, “Acı!” diye yanıtladı.

Usta bu kez onu kolundan tuttu, sessizce bir göl kenarına götürdü. Aynı miktarda tuzu göle atmasını ve oradan bir yudum su içmesini söyledi. Çırak gölden içti, yüzünde serinleten bir ifadeyle başını kaldırdı. Usta tekrar sordu: “Tadı nasıl?” Genç adam, “Ferahlatıcı,” dedi.

“Peki tuzun tadını aldın mı?”
“Hayır…”

Bardak mısın, Göl mü?

Usta, çırağının yanına oturup şöyle dedi:
“Yaşamın acıları tuz gibidir, ne azdır ne çok. Miktarı değişmez. Ancak bu acının şiddeti, hangi kaba konduğuna bağlıdır. Acıyla başa çıkmak istiyorsan, duygularını genişletmelisin. Artık bardak olmayı bırak, göl ol.”

Hikâyenin Öğrettikleri

Bu hikâye bize hayattaki acıların büyüklüğünün değil, bizim içsel kapasitemizin önemli olduğunu öğretiyor. Zihin yapımız darsa, küçük bir acı bile bizi tüketebilir. Ancak eğer ruhsal dünyamızı genişletirsek, aynı acı bizi serinletici bir öğretiye dönüştürebilir.

Hayatın kaçınılmaz gerçeklerinden biri acıdır. Ama sen karar ver: Bu tuzu bir bardakta mı hissedeceksin, yoksa gölde mi eriteceksin?

Sonuç: İçsel Genişliğini Geliştir

Şikayet yerine farkındalık, daralma yerine genişleme… Hayatın sunduğu acıları değiştiremeyiz belki ama onları nasıl karşıladığımızı değiştirebiliriz. Bundan sonra bir acı hissettiğinde kendine sor: “Ben bardak mıyım, yoksa göl mü?”